In ISSO 55 zijn rekenregels opgenomen. Voor het rekenregel tijdperk werd de zogenoemde “Q-methode” aangehouden voor het berekenen van de flow in tapwaterleidingen met gelijktijdigheid. Gelijktijdigheid is een compensatie voor de flow in tapwaterleidingen die voortkomt uit het feit dat niet alle leidingen tegelijkertijd 100% van hun capaciteit gebruiken. Uit onderzoek bleek dat in sommige gevallen de flow die werd berekend met de Q√𝑻𝑬-methode te hoog was in vergelijking met de praktijk (TE staat voor het aantal tapeenheden). Om dit te verwerken is in VA109 tapwater de typologie ingevoerd. Hiermee kan worden aangegeven welke rekenregel uit de ISSO 55 voor dit project moet worden gebruikt.
Hoe werken de rekenregels?
De rekenregels op zich zijn heel eenvoudig te interpreteren. We nemen als voorbeeld een bepaalde hoofdleiding, waaraan honderd hotelkamers zijn aangesloten. Je vult in de formule het aantal hotelkamers in, wat resulteert in een bepaalde flow. Richting de tappunten is dit echter niet meer zo eenvoudig. De rekenregels zijn namelijk geldig vanaf bepaalde aantallen. Heb je een aantal dat lager is dan het minimum aantal (afhankelijk van het type gebouw), dan moet nog steeds de Q methode gebruikt worden. Om de overgang tussen deze methode en de rekenregels niet plotseling te laten gebeuren, of zelfs een grotere flow richting tappunten te voorkomen heeft ISSO 55 een F-factor geïntroduceerd. Is bij de overgang tussen de methodes de Q groter dan de rekenregels, dan is F-factor kleiner dan 1. Alle flows richting tappunten moeten vermenigvuldigd worden met deze F-factor, die er dus voor zorgt dat de flows kleiner worden. In het geval dat de Q kleiner zijn dan rekenregels, worden alle flows dus groter.
Bron: ISSO publicatie 55
Om het nog complexer te maken kan er in het traject naar de overgang van het juiste aantal kamers nog een traject zitten wat helemaal niets met die typologie te maken heeft, omdat het een heel andere gelijktijdigheid heeft. Dit kan bijvoorbeeld de grootkeuken zijn of een wasruimte. Deze tapeenheden zouden dus niet voor de bepaling van de F-factor meetellen. In veel gevallen worden de tapeenheden van de kamers ook niet nauwkeurig ingevuld, omdat toch gebruik wordt gemaakt van rekenregels. Dit kan ook vertekenend zijn voor de bepaling van de F-factor.
Hoe voer je typologie in?
Veel van deze moeilijkheden zijn in Vabi Uniforme omgeving op te lossen, wanneer volgens de volgende manier wordt gewerkt:
Het meest eenvoudige is om bijvoorbeeld een hotelkamer als een subtak in te vullen. Teken alle leidingen in de kamer. Bij de eerste leiding geef je dan aan welke typologie hierbij hoort.
Deze subtak koppel je elke keer aan de hoofdtak om zo het stelsel te vormen. Vabi Uniforme Omgeving bepaalt wanneer het minimum aantal is bereikt, om vervolgens de F-factor te bepalen en deze weer terug te rekenen naar de kamers.
Zo kun je dus ook warmwater koppelen, waardoor het programma rekening houdt met het deel warm en het deel koud.
Het kan ook complexer worden gemaakt via de volgende invoer:
Hier moet dus wel per kamer rekening worden gehouden of deze kamer warm en koud heeft berekend en voor deze kamer het totaal wordt berekend of alleen maar koud. Voor de typologie totaal blijft het heel erg simpel.
Waarna je volgende volgende stap uitvoert:
Helemaal compleet samen met het probleem van het begin van dit verhaal, waarbij een grootkeuken tussen twee torens is geplaatst. De grootkeuken kun je integreren in de berekening door aan het begin van de leiding een typologie op te geven met het aantal kamers=0. Dit geeft dan aan dat de gelijktijdigheid verschilt.
Heb je vragen over typologie of wil je meer informatie over UO. Neem dan contact met ons op.
